Batia ang kainit
sa matag gininhawa.
Ang pinitik sa dughan,
sa hilom paminawa.
Gaksa ang matag halog.
Kantaha ang kada awit.
Sayawa ang mga duyog,
sa maanindot nga dalit.
Busga ang mga mata
sa hilabihang kaanyag.
Pahimusli samtang
naa pa ang kahayag.
Kay unya sa kalit–
kahilom…
kabugnaw…
kangitngit..
The Mountain Poet 
Wow! weekly man ang entry! Congrats! Kanta gihapon ni? hahahahahaha
LikeLiked by 1 person
Dugay na man gud ni nako nga poem. mga one year na.. gi.throwback ra nako ba.. haha
#salamat
LikeLike
Pagka-anindot sa imong mga pulong, sa kasing-kasing makabuhong. 🙂
Gihidlaw na ako maminaw sa atong pinulongan nga Bisaya. Kay sa panahon karon ang pulong nga banyaga mao na ang ginalitok sa mga baba sa kabataan ug sa kadaghanan. Wala lang nato mabantayi nga pagka anindot diay dunggon ang Binisaya nga pulong.
Among pagsuporta, Ace ug Demi.
LikeLiked by 1 person
Hello Ace&Demi… Salamat sa pagdayig. Naa man tay daghang pundok alang sa Bisayang pinulongan diri sa cebu… Kung ganahan mo mu.apil, pahibaw.a lang ko. 😀 andam ming mu.abi abi.. 😀
LikeLiked by 1 person
Aduna koy salmot nga gihimo tungod kay na agni ko nimo. Hinaot makahatag kini ug hustisya sa Bisaya nga pulong. 🙂
LikeLike